เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (2009-09-26) ไปเรียนภาษาจีนตามปกติ
แต่ด้วยอารมณ์แปลกๆที่บอกไม่ถูกเมื่อสองสามวันที่ผ่านมา
หลังจากพักทานข้าวกลางวันเสร็จจีงปลีกตัวไปแอบนั่งเงียบๆแถวๆโต๊ะวางของหน้าห้องเหล่าซือ
แล้วเผอิญได้เห็นเอกสารปึกบางปึกหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะ
มันเป็นเนื้อเพลงจีนที่เขาถ่ายเอกสารเอาไว้เพื่อแจกให้กับผู้ที่มาเรียนร้องเพลงกันในตอนเช้า
ด้วยความอยากรู้จึงขอถือวิสาสะหยิบมาอ่านสักหน่อย
ในใจคิดว่าเหล่าซือคงไม่ว่าอะไร(หรือเปล่านะ?????)ถ้าเราจะสนใจอ่านข้อความที่เป็นภาษาจีนที่ใช้สอนคนอื่นๆด้วยสักนิด
เพลงๆนั้นชื่อว่า
感 恩 的 心 ( gǎn ēn de xīn )
เลาๆว่าเป็นเพลงของ Terence Teo กระมั่ง
ชื่อเพลงไม่โดนใจแฮะ
แต่ขออ่านเนื้อความหน่อย
อืม.....ท่อนนี้ชอบแฮะ ขอเก็บมาใส่ diary หน่อย ^-^
有 誰 看 出 我 的 脆 弱
yǒu shéi kàn chū wǒ de cuī luò
มีใครเห็นความอ่อนแอของฉันบ้าง
我 來 自 何 方
wǒ lái zì hé fāng
ฉันมาจากที่ใด
我 情 歸 何 處
wǒ qíng guī hé chù
ความรักของฉันจะกลับไปอย่างไร
誰 在 下 一 刻 呼 喚 我
shéi zài xià yī kè hū huàn wǒ
ใครหนอกำลังเรียกหาฉันอยู่
天 地 雖 寬 這 條 路 卻 難 走
tiān dì suī kuān zhè tiáo lù què nán zǒu
แม้แผ่นดินกว้างใหญ่ แต่เส้นทางเดินนี้กลับเดินยากลำบาก
我 看 扁這 人 間坎 坷 辛 苦
wǒ kàn biān zhè rén jiān kán kě xīn kǔ
ฉันมองเห็นแล้วว่ามนุษย์โลกนี้ช่างระหกระเหินเหนื่อยล้า
我 還 有 多 少 愛
wǒ hái yǒu duō shǎo ài
ฉันยังมัความรักอยู่อีกเท่าไร
我 還 有 多 少 淚
wǒ hái yǒu duō shǎo lèi
ฉันยังมีน้ำตาอยู่อีกเท่าไร
要 蒼 天 知 道
yào cāng tiān zhī dào
ขอเพียงสวรรค์รับรู้ว่า
我 不 認 輸
wǒ bù rèn shū
ฉันจะไม่ขอยอมแพ้
2552-09-28
2552-09-11
老師的教育 คำสอนของเหล่าซือ
2009 年 8 月15 日
德 重 在 行 真 道 真 行
行 而 真 實 是 為 真 德
คุณธรรมอันจริงแท้อยู่ที่การกระทำและการปฏิบัติ
德 重 在 行 真 道 真 行
行 而 真 實 是 為 真 德
คุณธรรมอันจริงแท้อยู่ที่การกระทำและการปฏิบัติ
娃wa娃wa กับเรื่องน่าฉงน???
ความฝันอันน่ากลัวของ 娃wa娃wa กับเจ๊รอง
Wa จำได้ไม่แน่ชัดนักว่า Wa ฝันความฝันเรื่องนี้เมื่อไหร่กันหนอ???
เดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี่กระมั่ง
(ปลาทองชื่อ Wa กลับมาแวกว่าย ฮ่ะฮ่า......Wa ไม่เคยจำอะไรได้ยาวนานเลย โอ้ววว.... @-@ )
ช่างมันเถอะเนอะ ใครจะไปจำว่าฝันวันไหนได้แน่นอนกันเล่า???
(หรือเปล่าอ่ะ? หรือ Wa คิดไปเองคนเดียว (อีกแล้ว) )
ไอ้ที่ว่าฝันวันไหนน่ะ Wa จำได้ไม่ชัวร์หรอก แต่ฝันว่าอะไรนี่สิ แน่แท้ Wa จำไม่ลืมเลือน เพราะมีคนร่วมด้วยช่วยฝัน...
อ่ะ.....งง งง งง !!!!
อย่าเพิ่งงง เพราะฟังแล้วอาจจะงงกว่า @x@
ณ คืนหนึ่งคืนนั้น Wa เข้านอนประมาณ ตี 5 เศษๆ หน่อยๆ นิดๆ
Wa ฝันไปว่า Wa ไปรับศิลปินต่างแดนชาวเกาะน้อยเหนือดินแดนไทยไม่ไกลนัก
อ่ะ....คือ ไต้หวัน นั่นแหละ
Wa หล่อนจะพรรณณาให้ยาวไปมัย (ฟระ) T-T
เล่าต่อนะ.....
คืนนั้น Wa ฝันว่า.......
Wa ให้เล่าต่อนะ ไม่ได้ให้เริ่มเล่าใหม่
อ่ะๆเล่าต่อๆ ( ความคิด Wa มันตีกันเองครับคุณผู้ชม มิต้องงงไป ฮ่ะฮ่า......++!!)
เล่าจริงๆแหละ..................
Wa ฝันว่า ศิลปินหนุ่มหล่อชาวไต้หวันมาที่เมืองไทย
Wa ก็เลยไปรอรับเค้าที่สถานีรถไฟ
(อ๊ะๆ.....คงมีคำถามสวนมาทันทีว่าไยถึงไปรับศิลปินต่างชาติที่สถานีรถไฟ???)
(นั่นดิ Wa ก็อยากรู้ยิ่งนัก @-@ )
ในฝันนั้น Wa ไปรับหนุ่มน้อยที่สถานีรถไฟเวลาประมาณใกล้ๆจะ 1 ทุ่ม ฟ้ากำลังหม่นๆใกล้จะมืดแล้ว
รอสักพักหนุ่มน้อยก็เดินออกมาจากสถานีรถไฟ พร้อมกับ พี่ชายร่วมวงอีกหนึ่งคน
อุ้ย......หล่อเนอะ!!!
แล้ว Wa ก็ตื่น..................
-------------------------
ความจริงตื่นแล้วก็แล้วกันไปก็น่าจะจบลงตรงนั้น
แต่....อุแหม่ ความฝันอันแสนดีขนาดนี้ ได้ไปเจอหนุ่มหล่อตั้งสองคนจะอุบเงียบไว้ได้ยังไง
Wa ก็เลยเอาความฝันไปเล่าให้น้องของ Wa ฟัง
อ่า.....จบไป เพราะน้องรู้ว่าพี่มันเป็นเยี่ยงนี้เสมอ ฝันไปเรื่อย
ฮ่ะฮ่า......
แล้ว Wa ก็ไปเล่าต่อให้เจ๊รองฟัง
Wa : "เจ๊ มีไรจะเล่าให้ฟัง เมื่อคืนหนูฝันแหละ"
เจ๊รอง :"ชั้นก็ฝันเหมือนกัน " "อ่ะ...ให้แกเล่าก่อน"
Wa : "เมื่อคืนตี 5 กร่าๆ เค้าเข้านอนแล้วฝันว่าไปรับคุณชาย คุณชาย เธอมาเมืองไทย"
เจ๊รอง : "ว๊ายย......Wa แก น่ากลัวมาก ชั้นก็ฝันว่าคุณชายมาเมืองไทย แล้วอิชั้นก็ไปรับ"
Wa : "หูย....เจ๊ ของหนูไม่ธรรมดา เค้ามาเมืองไทยแต่หนูไปรับที่......."
(ยังไม่ทันได้สิ้นคำ เจ๊รองก็ถามสวนมา)
เจ๊รอง : "ไปรับที่ไหน"
Wa : :" ไปรับที่สถานีรถไฟ "
เจ๊รองกรี๊ดขึ้น
เจ๊รอง : "อีบ้า แกน่ากลัวมาก ชั้นก็ฝันว่าไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟ ไปกับพวกแกอ่ะแหละ"
Wa : "แล้วคุณชายเธอแต่งตัวแบบไหนรู้หรือเปล่า?" (ถามไปลอยๆ)
เจ๊รอง : "ไม่รู้ เพราะชั้นตื่นซะก่อน นาฬิกามันปลุก"
แล้ว Wa ก็พรรณณาเสื้อผ้า หน้า ผม ของคุณชายเธอเสร็จสรรพ
เจ๊รอง : "ชั้นน่ะฝันว่า ไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟตอนเย็นๆประมาณ 6 โมงเย็นเห็นจะได้ แต่ไม่ทันได้เจออ่ะ เพราะชั้นตื่นซะก่อน"
Wa : " ง่ะ .....Wa ฝันว่าไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟประมาณเกือบๆทุ่มฟ้ากำลังใกล้มืดแล้ว ได้เจอด้วย"
=================================
เหวยยย................นี่สรุปว่า เราสองคนฝันต่อเนื่องกันหรือนี่????
เพราะในฝันนั้น Wa รู้สึกว่าWa ไปกับเจ๊รองและน้องเล็ก
แต่ Wa ไม่ยักจะเห็นเจ๊รองกะน้องเล็ก
เป็นเพราะเจ๊รองตื่นก่อนนั่นเอง เจ๊รองเลยหายไป
ส่วนน้องเล็ก...
เจ๊รองบอกว่า ตอนที่เจ๊รองฝัน เจ๊รองฝันว่าน้องเล็กขอตัวเลียบไปด้านหลัง เผื่อว่าจะได้ถ่ายรูปชัดๆ
เหตุนั่นเองหรือที่ทำให้ Wa ไม่เห็นน้องเล็กในฝัน
===================================================
เรื่องราวไม่จบเพียงเท่านั้น
Wa ไปเล่าต่อให้เจ๊ใหญ่ฟังที่เรียนพิเศษภาษาจีน
ตอนที่เล่า Wa ดันแกล้งถามเจ๊รองว่า แล้วตอนที่เจ๊รองฝันน่ะ เจ๊รองยืนอยู่ด้านไหนของสถานี
เจ๊รอง : "ยืนอยู่ด้านซ้าย ถ้าหันหน้าให้สถานี ชั้นน่ะยืนอยู่ด้านซ้ายมือ"
Wa : " น่ากลัว เจ๊ยืนด้านเดียวกันกะหนูเลยง่ะ.....!!!!!!!!!!! "
===================================================
แล้วมันก็ยังไม่จบ......
Wa กับเจ๊รองออกจากที่เรียนพิเศษไปทานข้าวกับเจ๊ใหญ่
ทานเสร็จสรรพเรียบร้อย ล่ำลาเจ๊ใหญ่แล้วก็ขับรถกลับบ้าน
Wa กลับกับเจ๊รอง เพราะเจ๊รองรับ-ส่ง ไปเรียนทุกวันเสาร์อยู่แล้ว
ขณะที่รถจอดติดไฟแดงอยู่
Wa ก็หันไปด้านซ้ายมือของตัวเอง
มันเป็นศาลาเหมือนๆกับจั๋วหน้าสถานีรถไฟในต่างจังหวัด ประมาณนั้น
แล้ว Wa ก็หันไปพูดกับเจ๊รองว่า
Wa : "เจ๊ ......หน้าตาสถานีที่หนูฝันวันนั้นน่ะ แบบนี้เลยแหละ"
เจ๊รองได้แต่กรี๊ด
สุดท้ายจึงได้เฉลยว่า ที่แท้หน้าตาของสถานีรถไฟในฝันของ Wa กับเจ๊รอง มันช่างเหมือนกันยังกับแกะ
-------
"ผู้หญิงน่ากลัววววววววววววว......................"
Wa จำได้ไม่แน่ชัดนักว่า Wa ฝันความฝันเรื่องนี้เมื่อไหร่กันหนอ???
เดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี่กระมั่ง
(ปลาทองชื่อ Wa กลับมาแวกว่าย ฮ่ะฮ่า......Wa ไม่เคยจำอะไรได้ยาวนานเลย โอ้ววว.... @-@ )
ช่างมันเถอะเนอะ ใครจะไปจำว่าฝันวันไหนได้แน่นอนกันเล่า???
(หรือเปล่าอ่ะ? หรือ Wa คิดไปเองคนเดียว (อีกแล้ว) )
ไอ้ที่ว่าฝันวันไหนน่ะ Wa จำได้ไม่ชัวร์หรอก แต่ฝันว่าอะไรนี่สิ แน่แท้ Wa จำไม่ลืมเลือน เพราะมีคนร่วมด้วยช่วยฝัน...
อ่ะ.....งง งง งง !!!!
อย่าเพิ่งงง เพราะฟังแล้วอาจจะงงกว่า @x@
ณ คืนหนึ่งคืนนั้น Wa เข้านอนประมาณ ตี 5 เศษๆ หน่อยๆ นิดๆ
Wa ฝันไปว่า Wa ไปรับศิลปินต่างแดนชาวเกาะน้อยเหนือดินแดนไทยไม่ไกลนัก
อ่ะ....คือ ไต้หวัน นั่นแหละ
Wa หล่อนจะพรรณณาให้ยาวไปมัย (ฟระ) T-T
เล่าต่อนะ.....
คืนนั้น Wa ฝันว่า.......
Wa ให้เล่าต่อนะ ไม่ได้ให้เริ่มเล่าใหม่
อ่ะๆเล่าต่อๆ ( ความคิด Wa มันตีกันเองครับคุณผู้ชม มิต้องงงไป ฮ่ะฮ่า......++!!)
เล่าจริงๆแหละ..................
Wa ฝันว่า ศิลปินหนุ่มหล่อชาวไต้หวันมาที่เมืองไทย
Wa ก็เลยไปรอรับเค้าที่สถานีรถไฟ
(อ๊ะๆ.....คงมีคำถามสวนมาทันทีว่าไยถึงไปรับศิลปินต่างชาติที่สถานีรถไฟ???)
(นั่นดิ Wa ก็อยากรู้ยิ่งนัก @-@ )
ในฝันนั้น Wa ไปรับหนุ่มน้อยที่สถานีรถไฟเวลาประมาณใกล้ๆจะ 1 ทุ่ม ฟ้ากำลังหม่นๆใกล้จะมืดแล้ว
รอสักพักหนุ่มน้อยก็เดินออกมาจากสถานีรถไฟ พร้อมกับ พี่ชายร่วมวงอีกหนึ่งคน
อุ้ย......หล่อเนอะ!!!
แล้ว Wa ก็ตื่น..................
-------------------------
ความจริงตื่นแล้วก็แล้วกันไปก็น่าจะจบลงตรงนั้น
แต่....อุแหม่ ความฝันอันแสนดีขนาดนี้ ได้ไปเจอหนุ่มหล่อตั้งสองคนจะอุบเงียบไว้ได้ยังไง
Wa ก็เลยเอาความฝันไปเล่าให้น้องของ Wa ฟัง
อ่า.....จบไป เพราะน้องรู้ว่าพี่มันเป็นเยี่ยงนี้เสมอ ฝันไปเรื่อย
ฮ่ะฮ่า......
แล้ว Wa ก็ไปเล่าต่อให้เจ๊รองฟัง
Wa : "เจ๊ มีไรจะเล่าให้ฟัง เมื่อคืนหนูฝันแหละ"
เจ๊รอง :"ชั้นก็ฝันเหมือนกัน " "อ่ะ...ให้แกเล่าก่อน"
Wa : "เมื่อคืนตี 5 กร่าๆ เค้าเข้านอนแล้วฝันว่าไปรับคุณชาย คุณชาย เธอมาเมืองไทย"
เจ๊รอง : "ว๊ายย......Wa แก น่ากลัวมาก ชั้นก็ฝันว่าคุณชายมาเมืองไทย แล้วอิชั้นก็ไปรับ"
Wa : "หูย....เจ๊ ของหนูไม่ธรรมดา เค้ามาเมืองไทยแต่หนูไปรับที่......."
(ยังไม่ทันได้สิ้นคำ เจ๊รองก็ถามสวนมา)
เจ๊รอง : "ไปรับที่ไหน"
Wa : :" ไปรับที่สถานีรถไฟ "
เจ๊รองกรี๊ดขึ้น
เจ๊รอง : "อีบ้า แกน่ากลัวมาก ชั้นก็ฝันว่าไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟ ไปกับพวกแกอ่ะแหละ"
Wa : "แล้วคุณชายเธอแต่งตัวแบบไหนรู้หรือเปล่า?" (ถามไปลอยๆ)
เจ๊รอง : "ไม่รู้ เพราะชั้นตื่นซะก่อน นาฬิกามันปลุก"
แล้ว Wa ก็พรรณณาเสื้อผ้า หน้า ผม ของคุณชายเธอเสร็จสรรพ
เจ๊รอง : "ชั้นน่ะฝันว่า ไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟตอนเย็นๆประมาณ 6 โมงเย็นเห็นจะได้ แต่ไม่ทันได้เจออ่ะ เพราะชั้นตื่นซะก่อน"
Wa : " ง่ะ .....Wa ฝันว่าไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟประมาณเกือบๆทุ่มฟ้ากำลังใกล้มืดแล้ว ได้เจอด้วย"
=================================
เหวยยย................นี่สรุปว่า เราสองคนฝันต่อเนื่องกันหรือนี่????
เพราะในฝันนั้น Wa รู้สึกว่าWa ไปกับเจ๊รองและน้องเล็ก
แต่ Wa ไม่ยักจะเห็นเจ๊รองกะน้องเล็ก
เป็นเพราะเจ๊รองตื่นก่อนนั่นเอง เจ๊รองเลยหายไป
ส่วนน้องเล็ก...
เจ๊รองบอกว่า ตอนที่เจ๊รองฝัน เจ๊รองฝันว่าน้องเล็กขอตัวเลียบไปด้านหลัง เผื่อว่าจะได้ถ่ายรูปชัดๆ
เหตุนั่นเองหรือที่ทำให้ Wa ไม่เห็นน้องเล็กในฝัน
===================================================
เรื่องราวไม่จบเพียงเท่านั้น
Wa ไปเล่าต่อให้เจ๊ใหญ่ฟังที่เรียนพิเศษภาษาจีน
ตอนที่เล่า Wa ดันแกล้งถามเจ๊รองว่า แล้วตอนที่เจ๊รองฝันน่ะ เจ๊รองยืนอยู่ด้านไหนของสถานี
เจ๊รอง : "ยืนอยู่ด้านซ้าย ถ้าหันหน้าให้สถานี ชั้นน่ะยืนอยู่ด้านซ้ายมือ"
Wa : " น่ากลัว เจ๊ยืนด้านเดียวกันกะหนูเลยง่ะ.....!!!!!!!!!!! "
===================================================
แล้วมันก็ยังไม่จบ......
Wa กับเจ๊รองออกจากที่เรียนพิเศษไปทานข้าวกับเจ๊ใหญ่
ทานเสร็จสรรพเรียบร้อย ล่ำลาเจ๊ใหญ่แล้วก็ขับรถกลับบ้าน
Wa กลับกับเจ๊รอง เพราะเจ๊รองรับ-ส่ง ไปเรียนทุกวันเสาร์อยู่แล้ว
ขณะที่รถจอดติดไฟแดงอยู่
Wa ก็หันไปด้านซ้ายมือของตัวเอง
มันเป็นศาลาเหมือนๆกับจั๋วหน้าสถานีรถไฟในต่างจังหวัด ประมาณนั้น
แล้ว Wa ก็หันไปพูดกับเจ๊รองว่า
Wa : "เจ๊ ......หน้าตาสถานีที่หนูฝันวันนั้นน่ะ แบบนี้เลยแหละ"
เจ๊รองได้แต่กรี๊ด
สุดท้ายจึงได้เฉลยว่า ที่แท้หน้าตาของสถานีรถไฟในฝันของ Wa กับเจ๊รอง มันช่างเหมือนกันยังกับแกะ
-------
"ผู้หญิงน่ากลัววววววววววววว......................"
2552-09-09
娃wa娃wa กะเจ๊รอง ผจญภัย (2)
หลังจากบอกน้องๆเรียบร้อยว่า Wa จะไปไต้หวันกับเจ๊รองในคืนนี้
Wa ก็แล่นไปจัดกระเป๋าเพราะว่า ประมาณทุ่มนึงเจ๊รองจะขับรถมารับที่บ้าน
แต่ก่อนที่เจ๊รองจะมา น้องเล็กก็โทรมาหา Wa
น้องเล็ก : "พี่ Wa กะเจ๊รองมีความลับอะไรกันเหรอ?"
(อ่ะ...Wa ฉงนเล็กน้อย เอ้...น้องเล็กทำไมถามอย่างนี้หนอ มีญาณวิเศษหรือไร??? ไมรู้อ่ะ???)
น้องเล็ก : "เจ๊รองโทรมาหาเมื่อกี้ บอกว่ามีเรื่องจะบอก แต่รอประชุมสายกะเจ๊ Wa ก่อน"
(นั่นแล้วไหมล่ะ เจ๊รองชอบอู๊บอิ๊บ แต่การอุ๊บอิ๊บของเจ๊รอง มันก็คือการบอกใบ้ดีๆนี่เอง)
(เจ๊รอง เป็นอย่างนี้เสมอชอบทำมีลับลมคมใน แต่ตัวเองก็แง้มประตูความลับตัวเองซะงั้น ฮ่ะฮ่า....!!!)
น้องเล็ก : "พี่สองคนมีเรื่องอะไรจะบอกหนูเหรอ"
Wa : .......หัวเราะ......
น้องเล็ก : "เจ๊ๆจะไปไต้หวันกันใช่มั้ย???"
(โอ้ว.......น้องเล็กนี่เก่งปราดเปรื่องสมกับที่เป็นหมอแฮะ ฮ่ะฮ่า.....^V^)
Wa : "อ่า.....ช่าย"
น้องเล็ก :"หนูกะแล้วเชียว"
(แล้ว Wa ก้เล่าเหตุที่มาที่ไปให้น้องเล็กฟัง)
น้องเล็ก : "อู้ย....เจ๊ ยังไงหนูก็ไปไม่ได้อยู่ดี เพราะเพิ่งไปสิงคโปร์มา ขืนไปอีกแม่เล่นงานแน่!!!"
(แล้วก็คุยกันป๊องแป๊งไปสักพัก จน Wa ขอตัวไปจัดกระเป๋าต่อ)
-----------
ประมาณทุ่มกว่า เจ๊รองก็มาถึงบ้าน
แล้วก็ไปหาอะไรโซ้ยกันสักหน่อย
อ่ะ....เรียบร้อยก็บ๊ายบายน้องสุด love สองหน่อ บอกให้ดูแลกันดีๆ
น้องอวยพรให้เดินทางปลอดภัย และสนุกกับการเดินทางพร้อมกับรับปากด้วยดีว่าจะดูแลกัน
(อืม...Wa มีความสุขจัง ไปได้อย่างสบายใจ ^-^)
แล้ว Wa เจ๊รองก็บึ่งรถไปบ้านที่รังสิต
ระหว่างทาง Wa ก็โทรไปหาป๊ากะม๊า บอกว่าอยู่บนรถเจ๊รองนะคะ เป็นการยืนยันว่า Wa น่ะไม่ได้ไปกะหนุ่มที่ไหนนะเอย
(แหม่....ยังกะจะมีให้ไปด้วยนะ Wa นะ )
-----------------------------
ถึงบ้านเจ๊รองแล้ว
สวัสดีคุณแม่เจ๊รองสักหน่อย เล่นกะเจ้าน่ารักสักนิด
(อ้อ.....ลืมบอกไป ตอนนี้เจ้าน่ารักถูกคุณแม่จับแปลงกายเป็น "หมาแพนด้า" ตามกระแสนิยมไปเรียบร้อยแล้ว ^0^ )
เอ้า....ไปห้องเจ๊รองกัน
โม้ๆเม้าท์ๆ นิดหน่อย แล้วต่างคนก็ต่างไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน
อ่า....แต่ก่อนนอน เราต้องโทรไปบอกเจ๊ใหญ่กะน้องเล็กก่อน เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงจะเดินทางแล้ว ^u^
แล้วเราสองคนก็โทรไปหาเจ๊ใหญ่กะน้องเล็ก ด้วยการประชุมสายคุยกัน
และแน่นอนว่า Wa และเจ๊รองเปิด speaker คุยกันกับทั้งสองคน
ก็แหง่ล่ะ Wa กะเจ๊รองใช้โทรศัพท์เครื่องเดี๋ยวกันโทรไปนี่นา ใช้โทรศัพท์เจ๊รองนั่นแหละ เพราะโทรศัพท์ Wa น้องลีเดียเค้าบอกว่า "ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ"
ง่ะ.....น้องลีเดีย มาอีกแล้ว น่าเบื่อจริงๆ ฮ่ะฮ่า.....!!!
โทรไป......เจ๊ใหญ่รับสาย
เจ๊ใหญ่ : "ว่าไง"
เจ๊รอง :"เจ๊จะนอนหรือยัง"
เจ๊ใหญ่ -"ยัง ดูAFอยู่"
(เจ๊ใหญ่เค้าเป็นแฟนAF อะไรที่เป็น F เจ๊ใหญ่มักจะสนใจเสมอ โดยเฉพาะ Fไม่คดไม่โกง ฮ่ะฮ่า....ไปแปลงเอาเองนะคะ ^0^)
เจ๊รอง : "เจ๊......หนูกะ Wa มีอะไรจะบอกเจ๊หล่ะ"
น้องเล็ก : ..........หัวเราะเบาๆ...........
เจ๊รอง : "คือว่า............หนูกะ Wa จะไปไต้หวันแหละ"
เจ๊ใหญ่ : " หรอ....ไปเมื่อไหร่???"
เจ๊รองกะ Wa : "พรุ่งนี้"
เสร็จสิ้นคำตอบของเจ๊รองและ Wa
ท่านผู้ชมไม่ต้องคาดเดา เพราะเจ๊ใหญ่เม้งยกชุด *-*
แน่ล่ะจะไม่ให้เจ๊ใหญ่ผู้มีระบบในการตระเตรียมการทุกอย่างเม้งยกชุดได้อย่างไร
เพราะเจ๊รองกะ Wa ไม่มีแผนการใดๆในการเดินทางเลยนี่นา
ไปแล้วจะหาสถานที่จัดงานเจอไหม เข้างานได้หรือเปล่า แล้วจะไปเที่ยวที่ไหนกันต่อ?????????
อ่า............ไม่มีคำตอบอื่นใดให้เจ๊ใหญ่ฟังนอกจาก "ไม่รู้อ่ะ"
แล้วเจ๊รองกะ Wa ก็ฟังเจ๊รองเม้งด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ฮ่ะฮ่า.....!!!! ก็เจ๊ใหญ่เค้าว่าผิดเสียที่ไหน
เจ๊ใหญ่ : "ถ้าเป็นไอ้หมอ พี่จะไม่ว่าเลย เพราะมันยังเด็ก แต่แกสองคนโตแล้วนะ :#฿&mailto*@+!g)%}m ~ ...................."
Wa ได้แต่หัวเราะเสียงดังอย่างต่อเนื่อง
เจ๊ใหญ่ : "ใครเมา ไอ้ Wa ก็เมาหรือไง???....."
(ฮ่ะฮ่า..........อันตัวข้าพเจ้าไม่มีอะไรจะพูดฮะ ฮ่ะฮ่า..........^o^ )
เจ๊รองกะ Wa ก็เล่าที่มาที่ไปที่ไปที่มาของการตัดสินใจเดินทางให้เจ๊ใหญ่ฟัง
จบการเม้ง โดยที่น้องเล็กได้แต่หัวเราะเบาๆ และแอบเงียบ อาจเพราะคุยไม่ทันพี่ๆตามปกตินั่นแล
จบการสนทนาในคืนนั้นด้วยการที่เจ๊ใหญ่ฝากซื้อ CD บอกรักเธอในคาราโอเกะ ^v^
---------------------------------------------------------------------------------------
เอาล่ะ จะนอนแล้ว
โทรหาป๊ากะม๊าอีกสักรอบ
ได้รับคำอวยพรมาเพียบ "สาธุ รับพรค่ะ"
กระโดดขึ้นเตียงเจ๊รอง (ซึ่งต้องใช้วิชาตัวเบาขั้นสูงมาก ฮ่ะฮ่า......ไม่บอกว่าทำไม ฮ่ะฮ่า.....)
เข้าที่เรียบร้อยสวดมนต์แล้วก็นอนคุยกะเจ๊รองโม้งเม้ง และแอบแช่งเจ้าของภาพที่แปะอยู่บนฝาผนังปลายเตียงไปด้วย ^x^
---------------------------------------------------------------------------------------
เกือบตีสอง Wa กับเจ๊รองก็หลับไป
ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนนาฬิกาเจ๊รองปลุกตอนตี 4
เจ๊รอง : "เพิ่งจะตี 4 นอนต่ออีกนิดดีกว่า ออกตี 5 ก็คงทัน"
อ่ะ........งีบต่อทั้งคู่ (อุแหม่นิสัยช่างเหมือนกันดีแท้ นาฬิกาปลุกแล้วแอบมีต่ออีกหน่อย )
ตี 4 กว่า เสียงข้อความจากโทรศัพท์ Wa ดังขึ้น
"โอ้โหแฮะ............ของเค้าแรงจริงๆ " Wa กะเจ๊รองพูดขึ้นพร้อมกัน
ก็เสียงข้อความในโทรศัพท์ Wa นะเป็นเพลง "คิดถึงเธอ" ที่เจ้าของภาพที่แปะอยู่ปลายเตียงเค้าร้องไว้
Wa กะเจ๊รอง : "น่ากลัววววววววว................."
-----------------------------------------------------------------------------------------
เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย เจ๊รองก็โทรศัพท์ไปเรียก TAXI ให้มารับไปสนามบิน
ในรถ Wa กะเจ๊รอง คุยกันอย่างเมามันส์ และตบท้ายด้วยการร้องเพลงท่อนหนึ่งที่แสนจะเหมาะกับการเดินทางครั้งนี้ของเรา
"為 了 愛 出 發 拯 救 一 顆 心 目 標 是 要 尋 找 到 你 "
(เพื่อความรักจึงออกเดินทาง ค้นหาใจหนึ่งดวง เป้าหมายคือเพื่อให้เจอกับเธอ)
อ่า.......เน่าสนิททั้งคู่ ฮ่ะฮ่า................
ผู้หญิงน่ากลัวววววววววว .........................2 คน ออกเดินทาง พร้อมกับเจ้าลิงน้อยลูกชายสุดที่รักของ Wa
Wa ก็แล่นไปจัดกระเป๋าเพราะว่า ประมาณทุ่มนึงเจ๊รองจะขับรถมารับที่บ้าน
แต่ก่อนที่เจ๊รองจะมา น้องเล็กก็โทรมาหา Wa
น้องเล็ก : "พี่ Wa กะเจ๊รองมีความลับอะไรกันเหรอ?"
(อ่ะ...Wa ฉงนเล็กน้อย เอ้...น้องเล็กทำไมถามอย่างนี้หนอ มีญาณวิเศษหรือไร??? ไมรู้อ่ะ???)
น้องเล็ก : "เจ๊รองโทรมาหาเมื่อกี้ บอกว่ามีเรื่องจะบอก แต่รอประชุมสายกะเจ๊ Wa ก่อน"
(นั่นแล้วไหมล่ะ เจ๊รองชอบอู๊บอิ๊บ แต่การอุ๊บอิ๊บของเจ๊รอง มันก็คือการบอกใบ้ดีๆนี่เอง)
(เจ๊รอง เป็นอย่างนี้เสมอชอบทำมีลับลมคมใน แต่ตัวเองก็แง้มประตูความลับตัวเองซะงั้น ฮ่ะฮ่า....!!!)
น้องเล็ก : "พี่สองคนมีเรื่องอะไรจะบอกหนูเหรอ"
Wa : .......หัวเราะ......
น้องเล็ก : "เจ๊ๆจะไปไต้หวันกันใช่มั้ย???"
(โอ้ว.......น้องเล็กนี่เก่งปราดเปรื่องสมกับที่เป็นหมอแฮะ ฮ่ะฮ่า.....^V^)
Wa : "อ่า.....ช่าย"
น้องเล็ก :"หนูกะแล้วเชียว"
(แล้ว Wa ก้เล่าเหตุที่มาที่ไปให้น้องเล็กฟัง)
น้องเล็ก : "อู้ย....เจ๊ ยังไงหนูก็ไปไม่ได้อยู่ดี เพราะเพิ่งไปสิงคโปร์มา ขืนไปอีกแม่เล่นงานแน่!!!"
(แล้วก็คุยกันป๊องแป๊งไปสักพัก จน Wa ขอตัวไปจัดกระเป๋าต่อ)
-----------
ประมาณทุ่มกว่า เจ๊รองก็มาถึงบ้าน
แล้วก็ไปหาอะไรโซ้ยกันสักหน่อย
อ่ะ....เรียบร้อยก็บ๊ายบายน้องสุด love สองหน่อ บอกให้ดูแลกันดีๆ
น้องอวยพรให้เดินทางปลอดภัย และสนุกกับการเดินทางพร้อมกับรับปากด้วยดีว่าจะดูแลกัน
(อืม...Wa มีความสุขจัง ไปได้อย่างสบายใจ ^-^)
แล้ว Wa เจ๊รองก็บึ่งรถไปบ้านที่รังสิต
ระหว่างทาง Wa ก็โทรไปหาป๊ากะม๊า บอกว่าอยู่บนรถเจ๊รองนะคะ เป็นการยืนยันว่า Wa น่ะไม่ได้ไปกะหนุ่มที่ไหนนะเอย
(แหม่....ยังกะจะมีให้ไปด้วยนะ Wa นะ )
-----------------------------
ถึงบ้านเจ๊รองแล้ว
สวัสดีคุณแม่เจ๊รองสักหน่อย เล่นกะเจ้าน่ารักสักนิด
(อ้อ.....ลืมบอกไป ตอนนี้เจ้าน่ารักถูกคุณแม่จับแปลงกายเป็น "หมาแพนด้า" ตามกระแสนิยมไปเรียบร้อยแล้ว ^0^ )
เอ้า....ไปห้องเจ๊รองกัน
โม้ๆเม้าท์ๆ นิดหน่อย แล้วต่างคนก็ต่างไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน
อ่า....แต่ก่อนนอน เราต้องโทรไปบอกเจ๊ใหญ่กะน้องเล็กก่อน เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงจะเดินทางแล้ว ^u^
แล้วเราสองคนก็โทรไปหาเจ๊ใหญ่กะน้องเล็ก ด้วยการประชุมสายคุยกัน
และแน่นอนว่า Wa และเจ๊รองเปิด speaker คุยกันกับทั้งสองคน
ก็แหง่ล่ะ Wa กะเจ๊รองใช้โทรศัพท์เครื่องเดี๋ยวกันโทรไปนี่นา ใช้โทรศัพท์เจ๊รองนั่นแหละ เพราะโทรศัพท์ Wa น้องลีเดียเค้าบอกว่า "ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ"
ง่ะ.....น้องลีเดีย มาอีกแล้ว น่าเบื่อจริงๆ ฮ่ะฮ่า.....!!!
โทรไป......เจ๊ใหญ่รับสาย
เจ๊ใหญ่ : "ว่าไง"
เจ๊รอง :"เจ๊จะนอนหรือยัง"
เจ๊ใหญ่ -"ยัง ดูAFอยู่"
(เจ๊ใหญ่เค้าเป็นแฟนAF อะไรที่เป็น F เจ๊ใหญ่มักจะสนใจเสมอ โดยเฉพาะ Fไม่คดไม่โกง ฮ่ะฮ่า....ไปแปลงเอาเองนะคะ ^0^)
เจ๊รอง : "เจ๊......หนูกะ Wa มีอะไรจะบอกเจ๊หล่ะ"
น้องเล็ก : ..........หัวเราะเบาๆ...........
เจ๊รอง : "คือว่า............หนูกะ Wa จะไปไต้หวันแหละ"
เจ๊ใหญ่ : " หรอ....ไปเมื่อไหร่???"
เจ๊รองกะ Wa : "พรุ่งนี้"
เสร็จสิ้นคำตอบของเจ๊รองและ Wa
ท่านผู้ชมไม่ต้องคาดเดา เพราะเจ๊ใหญ่เม้งยกชุด *-*
แน่ล่ะจะไม่ให้เจ๊ใหญ่ผู้มีระบบในการตระเตรียมการทุกอย่างเม้งยกชุดได้อย่างไร
เพราะเจ๊รองกะ Wa ไม่มีแผนการใดๆในการเดินทางเลยนี่นา
ไปแล้วจะหาสถานที่จัดงานเจอไหม เข้างานได้หรือเปล่า แล้วจะไปเที่ยวที่ไหนกันต่อ?????????
อ่า............ไม่มีคำตอบอื่นใดให้เจ๊ใหญ่ฟังนอกจาก "ไม่รู้อ่ะ"
แล้วเจ๊รองกะ Wa ก็ฟังเจ๊รองเม้งด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ฮ่ะฮ่า.....!!!! ก็เจ๊ใหญ่เค้าว่าผิดเสียที่ไหน
เจ๊ใหญ่ : "ถ้าเป็นไอ้หมอ พี่จะไม่ว่าเลย เพราะมันยังเด็ก แต่แกสองคนโตแล้วนะ :#฿&mailto*@+!g)%}m ~ ...................."
Wa ได้แต่หัวเราะเสียงดังอย่างต่อเนื่อง
เจ๊ใหญ่ : "ใครเมา ไอ้ Wa ก็เมาหรือไง???....."
(ฮ่ะฮ่า..........อันตัวข้าพเจ้าไม่มีอะไรจะพูดฮะ ฮ่ะฮ่า..........^o^ )
เจ๊รองกะ Wa ก็เล่าที่มาที่ไปที่ไปที่มาของการตัดสินใจเดินทางให้เจ๊ใหญ่ฟัง
จบการเม้ง โดยที่น้องเล็กได้แต่หัวเราะเบาๆ และแอบเงียบ อาจเพราะคุยไม่ทันพี่ๆตามปกตินั่นแล
จบการสนทนาในคืนนั้นด้วยการที่เจ๊ใหญ่ฝากซื้อ CD บอกรักเธอในคาราโอเกะ ^v^
---------------------------------------------------------------------------------------
เอาล่ะ จะนอนแล้ว
โทรหาป๊ากะม๊าอีกสักรอบ
ได้รับคำอวยพรมาเพียบ "สาธุ รับพรค่ะ"
กระโดดขึ้นเตียงเจ๊รอง (ซึ่งต้องใช้วิชาตัวเบาขั้นสูงมาก ฮ่ะฮ่า......ไม่บอกว่าทำไม ฮ่ะฮ่า.....)
เข้าที่เรียบร้อยสวดมนต์แล้วก็นอนคุยกะเจ๊รองโม้งเม้ง และแอบแช่งเจ้าของภาพที่แปะอยู่บนฝาผนังปลายเตียงไปด้วย ^x^
---------------------------------------------------------------------------------------
เกือบตีสอง Wa กับเจ๊รองก็หลับไป
ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนนาฬิกาเจ๊รองปลุกตอนตี 4
เจ๊รอง : "เพิ่งจะตี 4 นอนต่ออีกนิดดีกว่า ออกตี 5 ก็คงทัน"
อ่ะ........งีบต่อทั้งคู่ (อุแหม่นิสัยช่างเหมือนกันดีแท้ นาฬิกาปลุกแล้วแอบมีต่ออีกหน่อย )
ตี 4 กว่า เสียงข้อความจากโทรศัพท์ Wa ดังขึ้น
"โอ้โหแฮะ............ของเค้าแรงจริงๆ " Wa กะเจ๊รองพูดขึ้นพร้อมกัน
ก็เสียงข้อความในโทรศัพท์ Wa นะเป็นเพลง "คิดถึงเธอ" ที่เจ้าของภาพที่แปะอยู่ปลายเตียงเค้าร้องไว้
Wa กะเจ๊รอง : "น่ากลัววววววววว................."
-----------------------------------------------------------------------------------------
เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย เจ๊รองก็โทรศัพท์ไปเรียก TAXI ให้มารับไปสนามบิน
ในรถ Wa กะเจ๊รอง คุยกันอย่างเมามันส์ และตบท้ายด้วยการร้องเพลงท่อนหนึ่งที่แสนจะเหมาะกับการเดินทางครั้งนี้ของเรา
"為 了 愛 出 發 拯 救 一 顆 心 目 標 是 要 尋 找 到 你 "
(เพื่อความรักจึงออกเดินทาง ค้นหาใจหนึ่งดวง เป้าหมายคือเพื่อให้เจอกับเธอ)
อ่า.......เน่าสนิททั้งคู่ ฮ่ะฮ่า................
ผู้หญิงน่ากลัวววววววววว .........................2 คน ออกเดินทาง พร้อมกับเจ้าลิงน้อยลูกชายสุดที่รักของ Wa
娃wa娃wa กะเจ๊รอง ผจญภัย (1)
ความจริง Wa ไปเที่ยวที่ไต้หวันกะแก็งสาวๆมาก่อนหน้านี้แล้ว ก็ราวๆประมาณปลายเดือนมีนาคมที่ผ่านมา
แต่ยังไม่ได้เก็บมาเล่า เพราะอย่างที่บอกอ่ะแหละ Wa ความจำปลาทอง T-T
ขอไปนั่งสมาธิระลึกชาติก่อนนะ อิ อิ เดี๋ยวย้อนเล่าให้ฟังอีกที
มาเล่าอันนี้ก่อนล่ะกัน เพราะว่าเพิ่งจะไปมาสดๆร้อนๆ เมื่อไม่นานมานี่เอง
娃wa娃wa กะเจ๊รอง ผจญภัย
ค่ำๆวันที่ 24 สิงหาคม 2009 Wa กะเจ๊รอง รวมถึงน้องสุดท้องในแก็งได้ข่าวสารอย่างหนึ่งมาเกี่ยวกับงานในไต้หวัน
เจ๊รอง : " มีงานวันที่ 28 แหละ"
Wa : "อ่า...知道了 (zhīdàole =รู้แล้ว ) มัยอ่ะ เจ๊จะไปรือ???"
เจ๊รอง : "แกอ่ะ???"
Wa : "เดี๋ยวเจ๊ เจ๊จำอะไรได้มั้ย ว่าเราพูดขออะไรไว้"
"เราขอให้มีงานก่อนที่ VISA จะหมด แล้วเจ๊ก็บอกว่าขอให้เป็นหลังวันที่ 26 เพราะโบนัสออก"
(ฉับพลันทันใดเจ๊รองก็ร้องกรี๊ด)
เจ๊รอง : "ว๊ายแก จริงๆด้วย น่ากลัวมาก"
Wa : "VISA ข้อยหมดวันที่ 1 กันยาแหละ"
เจ๊รอง : " เดี๋ยวเจ๊ไปดูขอเจ๊ก่อน (แล้วเจ๊รองก็หายไปสิบวินาที )
" กิ๊สสส.....ของชั้นหมดวันที่ 29 สิงหา นี่แหละ น่ากลัวจริงๆ"
แล้วสองคนก็สุ่มหัวกันถกปัญหา เพราะว่าแค่สองคนจะไปกันยังไง น้องเล็กก็ไปไม่ได้ด้วยซี ไม่ได้ทำ VISA ไว้ งานก็ลาไม่ทันแล้ว
เจ๊รอง : "Wa แล้วงานมันจัดที่ไหน เราเข้าได้มั้ยอ่ะ???"
Wa : "จัดย่าน New York แต่...นั่นอะดิ๊ จะเข้าได้เหรอ???"
เจ๊รอง : "ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจ๊ส่ง mail ไปถามเค้า"
(แล้วเจ๊รองก็เปิดคอม พิมพ์จอมอ ต๊อกแต๊ก ส่งไป)
" เอางี้ ถ้าเค้าตอบกลับมาแสดงว่าเรามี 緣份【yuánfèn】 เราก็ไปกัน"
Wa : "ว่าไงว่าตามกัน"
-----------------------------------------------------------------------------------
วันที่ 25 สิงหาคม ยังไร้ซึ่ง mail คำตอบใดๆ
แต่ๆๆๆๆ...เจ๊รองโทรไปจองตั๋วไปแล้ว (@-@) และบอกว่า "ไม่เป็นไรเค้าให้ confirm ก่อนเที่ยงพรุ่งนี้"
แล้วสองนางก็รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอด้วยใจจดจ่อ
แต่เงียบงุบไม่บอกน้องพี่แต่อย่างใด กะว่าถ้าไม่มี mail ตอบกลับมาก็แล้วไป (U-U )
----------------------------------------------------------------------------------
วันที่ 26 สิงหาคม
ยังรอคอย mail ตอบกลับต่อไป ต่อไป และต่อไป
จะเที่ยงแล้ว .....เหวย ยังไม่มีคำตอบ งั้นคงต้องยกเลิกไป
แต่ๆๆๆๆ....เจ๊รองโทรไปหา agency ทัวร์อีกที และบอกว่า "ไม่เป็นไรเค้าให้ confirm ก่อนเที่ยงพรุ่งนี้"
(ง่ะ.....เจ๊รองมา dialoge เดิมเปี๊ยบ)
ตกดึกเจ๊รองโทรมา
เจ๊รอง : " Wa ยังไม่มีอีแมว (e-mail) ตอบกลับมาเลยเฟร้ย เอาไงดี???"
Wa : "......................"
เจ๊รอง : " แกโทรไปขอป๊ากะม๊าไว้ก่อนล่ะกัน ถ้าไปจะได้ไม่โดนว่า ถ้าไม่ไปก็แล้วกันไป"
Wa : "ไปโทรนะบัดนาว เอิงเอย"
(คืนนั้นทั้งสองคนยังคงเงียบงุบไม่บอกใคร นอกจาก Wa โทรไปบอกป๊ากะม๊า และเกริ่นไว้กะน้องๆที่บ้านเท่านั้น)
-------------------------------------------------------------------------------------
วันที่ 27 สิงหาคม
ประมาณ 9 โมงเช้า เจ๊รองก็โทรมา(อีก) ^o^
เจ๊รอง : "Wa ยังไม่มีคำตอบ แต่เจ๊อยากไปมากๆ แกอ่ะ???"
Wa : "หนูก็อยากไปเหมือนกัน "
เจ๊รอง : "งั้นเราไปกันเนอะ เจ๊จะได้ไปโอนตังส์ค่าตั๋ว"
WA :"ลุย"
เจ๊รอง : "งั้นไปโอนแล้วนะ ชั้นออกค่าตั๋วให้แกครึ่งนึง โบนัสชั้นออก ถือว่าให้เม่ยเม่ย (妹妹=น้องสาว)"
Wa : "จริงอ่ะ เจ๊รองใจดีแท้ มีพี่ดีเป็นศรีแก่ตัว ฮ่ะฮ่า......โอเช เซี่ยเซี่ย (謝謝=ขอบคุณ ) ไปโลด...."
.....
.......
........
แล้วเจ๊รองก็วางสายไป แต่ไม่ถึง 3 นาที ก็มี sms มาดังนี้
sms ---จะโอนตังแล้วนะ ไม่เปลี่ยนใจแล้วเนอะ
Wa ก็เลยโทรกลับไป
Wa : "ไม่เปลี่ยนใจแล้ว เอาเลย เดี๋ยวโทรไปบอกป๊ากะม๊าแล้วด้วย"
เจ๊รอง : "งั้นพี่ไปโอนแล้วนะ จริงๆนะ ไม่เปลี่ยนใจแล้วเนอะ "
(เจ๊รองตอกย้ำความอร่อยด้วยคาร์เนชั่น เอ้ย..ไม่เกี่ยวนะ ฮ่ะฮ่า Wa นอกเรื่อง....อิ อิ)
Wa : "อืม ไม่เปลี่ยนแล้ว "
-------------------------------------------------------------------------
ไม่ถึง 3 นาที เจ๊รอง โทรมา (อีกแล้วจ้า)..... (8-8)
เจ๊รอง : " พี่อยู่หน้าตู้เอทีเอ็มแล้วนะ จะกดโอนแล้วนะ เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ 16,800 นะเฟร้ย"
Wa : "อ่าฮะ....."
แล้วใน 10 วินาทีนั้นเจ๊รองก็กดโอนเงินไปเรียบร้อย ค่าตั๋วของสองนางรวมกัน 16,800 บาทถ้วน
อ่าลืมบอกไปว่าเราไปสายการบิน China Airline ลงทุนแพงหน่อย เพราะเราไป KLM ไม่ทัน
งานเริ่ม บ่ายสองโมงตรง แต่ KLM บินบ่ายสอง (@0@)
China Air บิน 7.00 น. ก็ไปถึงไทเปประมาณ 11.00 น.
======================================================
บ่ายโมงกว่า Wa ก็โทรไป confirm กับป๊าและม๊าว่า Wa กะเจ๊รองไปไต้หวัน
ชัวร์แน่แล้ว คืนนี้เจ๊รองจะมารับไปนอนที่บ้าน เพราะต้องไปสนามบินแต่เช้า
วางสายโทรศัพท์จากคุณพ่อคุณแม่อันเป็นที่รัก Waก็ลงมาบอกน้องๆที่บ้าน (น้อง 2 คนแต้ๆของ Wa)
-----Wa ลืมบอกไปเจ๊รองเป็นสาวในแก็งของ Wa ที่ผันตัวมาเป็นพี่สาวซะแล้ว ด้วยความสนิทสนมกันมาก
แถม Wa ยังมีพี่ในแก็งอีกหนึ่งคนชื่องามนามฮวาลี่ คนนี้เป็นพี่ใหญ่ เธอนั้นไซร์ เปรียบได้ดั่งช๊อกโกแลตเฟอร์เรโรล๊อตเซ่ ^o^
และน้องเล็กที่เป็นหมออีกหนึ่งคน สิริรวม 3 คนที่มาเป็นพี่เป็นน้องกะ Wa เพิ่มจากน้องๆของตัวเอง
งง....มั้ย??? ฮ่ะฮ่า
กลับมาต่อที Wa ลงมาบอกน้องๆที่บ้าน
น้องถามว่าเจ๊จะไปเมื่อไหร่
Wa : "คืนนี้ ตี 5 ไปหนามบิน เดี๋ยวเจ๊รองมารับไปนอนที่บ้านจะได้ไปหนามบินด้วยกัน"
น้องสุดที่ love สองคน พูดโดยพร้อมเพรียงกัน :
"ผู้หญิงน่ากลัว!!!!!!!..................!!!!!!!!"
我 的日記 ( My Diary )
หน้าแรกของ 娃Wa娃wa
วันนี้เป็นฤกษ์งามยามดีที่ Wa เลือกมาเปิดบล็อก ดูวันที่แล้วอย่างกับเล่นของเลยเนอะ
วันนี้เป็นฤกษ์งามยามดีที่ Wa เลือกมาเปิดบล็อก ดูวันที่แล้วอย่างกับเล่นของเลยเนอะ
09-09-09 ฮะฮ่า….
(ไม่มีอะไรหรอก แค่ Wa ชอบเลข 9 เท่านั้นเอง เลข 9 มีความหมายดี หลายคนก็ชอบกัน แต่สำหรับ Wa อาจจะมีลับลมคมในกว่านั้นหน่อย ^-^ บรรดาเพื่อนรักของ Wa คงรู้กันดี (^o^ )
เดิม wa เป็นคนที่รักการเขียนไดอารี่อย่างมาก รักอย่างเดียวนะ แต่ Wa ไม่เคยจดไม่เคยเขียนได้ตลอดลอดฝั่งสักที เพราะ Wa เป็นคนขี้เกียจเขียนนะสิ
เดิม wa เป็นคนที่รักการเขียนไดอารี่อย่างมาก รักอย่างเดียวนะ แต่ Wa ไม่เคยจดไม่เคยเขียนได้ตลอดลอดฝั่งสักที เพราะ Wa เป็นคนขี้เกียจเขียนนะสิ
ฮ่า ฮ่า… ช่างดูขัดแย้งกันเสียจริง
ความหมายของ Wa คือ Wa รักการเขียนไดอารี่ ชอบไดอารี่ อยากมีไดอารี่เป็นชิ้นเป็นอันบ้างเพราะจริงๆ Wa ก็เป็นที่มีเรื่องแยะเหมือนกัน
(ไม่ใช่เรื่องตีกับชาวบ้านนะ อย่าเข้าใจผิด ^x^ )
…..Wa มีเรื่องราวอยากเก็บเอาไว้เยอะเหมือนกัน อยากเขียนมากกก… แต่จะให้ Wa จับปากกาขึ้นมาเขียนนั้น โอ้วว….ขอคิดก่อนได้ไหมค่ะ ฮะฮ่า
…..Wa มีเรื่องราวอยากเก็บเอาไว้เยอะเหมือนกัน อยากเขียนมากกก… แต่จะให้ Wa จับปากกาขึ้นมาเขียนนั้น โอ้วว….ขอคิดก่อนได้ไหมค่ะ ฮะฮ่า
…………….เพราะอะไรน่ะเหรอ ???
เพราะ….. Wa รู้สึกว่าปากกามันไปไม่ค่อยจะทันกับความคิด Wa เลยนะสิ กว่าจะเขียนบรรทัดหนึ่งเสร็จ ไอ้ที่เหลือจะพากันหนีหายไปซะก่อน เพราะ Wa ความจำปลาทอง T-T
เพราะ….. Wa รู้สึกว่าปากกามันไปไม่ค่อยจะทันกับความคิด Wa เลยนะสิ กว่าจะเขียนบรรทัดหนึ่งเสร็จ ไอ้ที่เหลือจะพากันหนีหายไปซะก่อน เพราะ Wa ความจำปลาทอง T-T
เป็นอันว่าสมุดไดอารี่ที่ Wa สู้อุตส่าห์ซื้อมา ก็เลยจะมีลายมือ Wa แค่ไม่ถึง 10 หน้า แล้วที่เหลือมันก็จะเป็นหน้ากระดาษว่างเปล่า เอาไว้ให้ Wa เขียนรูปการ์ตูนแทนซะอย่างนั้น
(อืมมม……อย่างน้อยก็ไม่ขาดดุลใช่ไหมWa ?????)
======
โชคดีนะที่เดี๋ยวนี้เป็นโลกแห่งเทคโนโลยี มีคอมพิวเตอร์มาไว้ให้ได้ใช้กัน
โชคดีนะที่เดี๋ยวนี้เป็นโลกแห่งเทคโนโลยี มีคอมพิวเตอร์มาไว้ให้ได้ใช้กัน
(มนุษย์นี่ช่างเก่งกาจซะเหลือเกิน ประดิษฐ์อะไรอย่างนี้ได้อย่างไรกัน อัจฉริยะจัง ….^o^)
Wa ก็เลยต้องขอบคุณคนประดิษฐ์คิดค้นคอมพิวเตอร์ เพราะว่าช่วยให้ Wa ได้มีไดอารี่อย่างทันใจและทันความคิด แถมยังประดิดประดอย เก็บรูป เก็บภาพ ได้ในเวลาเดียวกัน ไม่สิ้นเปลืองทรัพยากรกระดาษ ทรัพยากรปากกา หมึกลบคำผิด หรือแม้กระทั่ง กาวแปะรูป
Wa ก็เลยต้องขอบคุณคนประดิษฐ์คิดค้นคอมพิวเตอร์ เพราะว่าช่วยให้ Wa ได้มีไดอารี่อย่างทันใจและทันความคิด แถมยังประดิดประดอย เก็บรูป เก็บภาพ ได้ในเวลาเดียวกัน ไม่สิ้นเปลืองทรัพยากรกระดาษ ทรัพยากรปากกา หมึกลบคำผิด หรือแม้กระทั่ง กาวแปะรูป
เห็นไหมว่า คอมพิวเตอร์กับ Wa ช่วยกันรักษ์สิ่งแวดล้อมได้ด้วยล่ะ
(หรือเปล่านะ ???? หรือ Wa คิดของ Wa คนเดียว *o* )
ps. แต่ลึกๆ Wa ก็ยังรักไดอารี่แบบที่เป็นสมุดอยู่ดี Wa ว่ามันคลาสสิก และมีความหมายลึกซึ้งเวลาที่เราหยิบขึ้นมาอ่าน ^v^
( คนที่เขียนได้ตลอดรอดฝั่งนี่ช่างเยี่ยมยอดจริงๆ …… )
ps. แต่ลึกๆ Wa ก็ยังรักไดอารี่แบบที่เป็นสมุดอยู่ดี Wa ว่ามันคลาสสิก และมีความหมายลึกซึ้งเวลาที่เราหยิบขึ้นมาอ่าน ^v^
( คนที่เขียนได้ตลอดรอดฝั่งนี่ช่างเยี่ยมยอดจริงๆ …… )
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)