2552-09-28

เก็บตกมาเพราะเนื้อหาถูกใจ ^-^

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (2009-09-26) ไปเรียนภาษาจีนตามปกติ
แต่ด้วยอารมณ์แปลกๆที่บอกไม่ถูกเมื่อสองสามวันที่ผ่านมา
หลังจากพักทานข้าวกลางวันเสร็จจีงปลีกตัวไปแอบนั่งเงียบๆแถวๆโต๊ะวางของหน้าห้องเหล่าซือ
แล้วเผอิญได้เห็นเอกสารปึกบางปึกหนึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะ
มันเป็นเนื้อเพลงจีนที่เขาถ่ายเอกสารเอาไว้เพื่อแจกให้กับผู้ที่มาเรียนร้องเพลงกันในตอนเช้า
ด้วยความอยากรู้จึงขอถือวิสาสะหยิบมาอ่านสักหน่อย
ในใจคิดว่าเหล่าซือคงไม่ว่าอะไร(หรือเปล่านะ?????)ถ้าเราจะสนใจอ่านข้อความที่เป็นภาษาจีนที่ใช้สอนคนอื่นๆด้วยสักนิด


เพลงๆนั้นชื่อว่า
感 恩 的 心 ( gǎn ēn de xīn )
เลาๆว่าเป็นเพลงของ Terence Teo กระมั่ง

ชื่อเพลงไม่โดนใจแฮะ
แต่ขออ่านเนื้อความหน่อย

อืม.....ท่อนนี้ชอบแฮะ ขอเก็บมาใส่ diary หน่อย ^-^



有 誰 看 出 我 的 脆 弱
yǒu shéi kàn chū wǒ de cuī luò
มีใครเห็นความอ่อนแอของฉันบ้าง

我 來 自 何 方

wǒ lái zì hé fāng
ฉันมาจากที่ใด

我 情 歸 何 處
wǒ qíng guī hé chù
ความรักของฉันจะกลับไปอย่างไร

誰 在 下 一 刻 呼 喚 我
shéi zài xià yī kè hū huàn wǒ
ใครหนอกำลังเรียกหาฉันอยู่

天 地 雖 寬 這 條 路 卻 難 走
tiān dì suī kuān zhè tiáo lù què nán zǒu
แม้แผ่นดินกว้างใหญ่ แต่เส้นทางเดินนี้กลับเดินยากลำบาก

我 看 扁這 人 間坎 坷 辛 苦
wǒ kàn biān zhè rén jiān kán kě xīn kǔ
ฉันมองเห็นแล้วว่ามนุษย์โลกนี้ช่างระหกระเหินเหนื่อยล้า

我 還 有 多 少 愛
wǒ hái yǒu duō shǎo ài
ฉันยังมัความรักอยู่อีกเท่าไร

我 還 有 多 少 淚
wǒ hái yǒu duō shǎo lèi
ฉันยังมีน้ำตาอยู่อีกเท่าไร

要 蒼 天 知 道
yào cāng tiān zhī dào
ขอเพียงสวรรค์รับรู้ว่า

我 不 認
wǒ bù rèn shū
ฉันจะไม่ขอยอมแพ้

2552-09-11

老師的教育 คำสอนของเหล่าซือ

2009 年 8 月15 日

德 重 在 行 真 道 真 行
行 而 真 實 是 為 真 德


คุณธรรมอันจริงแท้อยู่ที่การกระทำและการปฏิบัติ

娃wa娃wa กับเรื่องน่าฉงน???

ความฝันอันน่ากลัวของ 娃wa娃wa กับเจ๊รอง

Wa จำได้ไม่แน่ชัดนักว่า Wa ฝันความฝันเรื่องนี้เมื่อไหร่กันหนอ???
เดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี่กระมั่ง
(ปลาทองชื่อ Wa กลับมาแวกว่าย ฮ่ะฮ่า......Wa ไม่เคยจำอะไรได้ยาวนานเลย โอ้ววว.... @-@ )


ช่างมันเถอะเนอะ ใครจะไปจำว่าฝันวันไหนได้แน่นอนกันเล่า???
(หรือเปล่าอ่ะ? หรือ Wa คิดไปเองคนเดียว (อีกแล้ว) )
ไอ้ที่ว่าฝันวันไหนน่ะ Wa จำได้ไม่ชัวร์หรอก แต่ฝันว่าอะไรนี่สิ แน่แท้ Wa จำไม่ลืมเลือน เพราะมีคนร่วมด้วยช่วยฝัน...


อ่ะ.....งง งง งง !!!!

อย่าเพิ่งงง เพราะฟังแล้วอาจจะงงกว่า @x@

ณ คืนหนึ่งคืนนั้น Wa เข้านอนประมาณ ตี 5 เศษๆ หน่อยๆ นิดๆ

Wa ฝันไปว่า Wa ไปรับศิลปินต่างแดนชาวเกาะน้อยเหนือดินแดนไทยไม่ไกลนัก
อ่ะ....คือ ไต้หวัน นั่นแหละ
Wa หล่อนจะพรรณณาให้ยาวไปมัย (ฟระ) T-T

เล่าต่อนะ.....
คืนนั้น Wa ฝันว่า.......

Wa ให้เล่าต่อนะ ไม่ได้ให้เริ่มเล่าใหม่

อ่ะๆเล่าต่อๆ ( ความคิด Wa มันตีกันเองครับคุณผู้ชม มิต้องงงไป ฮ่ะฮ่า......++!!)


เล่าจริงๆแหละ..................

Wa ฝันว่า ศิลปินหนุ่มหล่อชาวไต้หวันมาที่เมืองไทย
Wa ก็เลยไปรอรับเค้าที่สถานีรถไฟ
(อ๊ะๆ.....คงมีคำถามสวนมาทันทีว่าไยถึงไปรับศิลปินต่างชาติที่สถานีรถไฟ???)
(นั่นดิ Wa ก็อยากรู้ยิ่งนัก @-@ )
ในฝันนั้น Wa ไปรับหนุ่มน้อยที่สถานีรถไฟเวลาประมาณใกล้ๆจะ 1 ทุ่ม ฟ้ากำลังหม่นๆใกล้จะมืดแล้ว
รอสักพักหนุ่มน้อยก็เดินออกมาจากสถานีรถไฟ พร้อมกับ พี่ชายร่วมวงอีกหนึ่งคน
อุ้ย......หล่อเนอะ!!!

แล้ว Wa ก็ตื่น..................


-------------------------
ความจริงตื่นแล้วก็แล้วกันไปก็น่าจะจบลงตรงนั้น
แต่....อุแหม่ ความฝันอันแสนดีขนาดนี้ ได้ไปเจอหนุ่มหล่อตั้งสองคนจะอุบเงียบไว้ได้ยังไง

Wa ก็เลยเอาความฝันไปเล่าให้น้องของ Wa ฟัง
อ่า.....จบไป เพราะน้องรู้ว่าพี่มันเป็นเยี่ยงนี้เสมอ ฝันไปเรื่อย
ฮ่ะฮ่า......

แล้ว Wa ก็ไปเล่าต่อให้เจ๊รองฟัง

Wa : "เจ๊ มีไรจะเล่าให้ฟัง เมื่อคืนหนูฝันแหละ"

เจ๊รอง :"ชั้นก็ฝันเหมือนกัน " "อ่ะ...ให้แกเล่าก่อน"

Wa : "เมื่อคืนตี 5 กร่าๆ เค้าเข้านอนแล้วฝันว่าไปรับคุณชาย คุณชาย เธอมาเมืองไทย"

เจ๊รอง : "ว๊ายย......Wa แก น่ากลัวมาก ชั้นก็ฝันว่าคุณชายมาเมืองไทย แล้วอิชั้นก็ไปรับ"

Wa : "หูย....เจ๊ ของหนูไม่ธรรมดา เค้ามาเมืองไทยแต่หนูไปรับที่......."
(ยังไม่ทันได้สิ้นคำ เจ๊รองก็ถามสวนมา)

เจ๊รอง : "ไปรับที่ไหน"

Wa : :" ไปรับที่สถานีรถไฟ "

เจ๊รองกรี๊ดขึ้น

เจ๊รอง : "อีบ้า แกน่ากลัวมาก ชั้นก็ฝันว่าไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟ ไปกับพวกแกอ่ะแหละ"

Wa : "แล้วคุณชายเธอแต่งตัวแบบไหนรู้หรือเปล่า?" (ถามไปลอยๆ)

เจ๊รอง : "ไม่รู้ เพราะชั้นตื่นซะก่อน นาฬิกามันปลุก"

แล้ว Wa ก็พรรณณาเสื้อผ้า หน้า ผม ของคุณชายเธอเสร็จสรรพ

เจ๊รอง : "ชั้นน่ะฝันว่า ไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟตอนเย็นๆประมาณ 6 โมงเย็นเห็นจะได้ แต่ไม่ทันได้เจออ่ะ เพราะชั้นตื่นซะก่อน"

Wa : " ง่ะ .....Wa ฝันว่าไปรับคุณชายที่สถานีรถไฟประมาณเกือบๆทุ่มฟ้ากำลังใกล้มืดแล้ว ได้เจอด้วย"

=================================
เหวยยย................นี่สรุปว่า เราสองคนฝันต่อเนื่องกันหรือนี่????

เพราะในฝันนั้น Wa รู้สึกว่าWa ไปกับเจ๊รองและน้องเล็ก
แต่ Wa ไม่ยักจะเห็นเจ๊รองกะน้องเล็ก

เป็นเพราะเจ๊รองตื่นก่อนนั่นเอง เจ๊รองเลยหายไป

ส่วนน้องเล็ก...
เจ๊รองบอกว่า ตอนที่เจ๊รองฝัน เจ๊รองฝันว่าน้องเล็กขอตัวเลียบไปด้านหลัง เผื่อว่าจะได้ถ่ายรูปชัดๆ

เหตุนั่นเองหรือที่ทำให้ Wa ไม่เห็นน้องเล็กในฝัน

===================================================
เรื่องราวไม่จบเพียงเท่านั้น
Wa ไปเล่าต่อให้เจ๊ใหญ่ฟังที่เรียนพิเศษภาษาจีน
ตอนที่เล่า Wa ดันแกล้งถามเจ๊รองว่า แล้วตอนที่เจ๊รองฝันน่ะ เจ๊รองยืนอยู่ด้านไหนของสถานี

เจ๊รอง : "ยืนอยู่ด้านซ้าย ถ้าหันหน้าให้สถานี ชั้นน่ะยืนอยู่ด้านซ้ายมือ"

Wa : " น่ากลัว เจ๊ยืนด้านเดียวกันกะหนูเลยง่ะ.....!!!!!!!!!!! "

===================================================
แล้วมันก็ยังไม่จบ......

Wa กับเจ๊รองออกจากที่เรียนพิเศษไปทานข้าวกับเจ๊ใหญ่

ทานเสร็จสรรพเรียบร้อย ล่ำลาเจ๊ใหญ่แล้วก็ขับรถกลับบ้าน
Wa กลับกับเจ๊รอง เพราะเจ๊รองรับ-ส่ง ไปเรียนทุกวันเสาร์อยู่แล้ว

ขณะที่รถจอดติดไฟแดงอยู่
Wa ก็หันไปด้านซ้ายมือของตัวเอง
มันเป็นศาลาเหมือนๆกับจั๋วหน้าสถานีรถไฟในต่างจังหวัด ประมาณนั้น
แล้ว Wa ก็หันไปพูดกับเจ๊รองว่า

Wa : "เจ๊ ......หน้าตาสถานีที่หนูฝันวันนั้นน่ะ แบบนี้เลยแหละ"

เจ๊รองได้แต่กรี๊ด
สุดท้ายจึงได้เฉลยว่า ที่แท้หน้าตาของสถานีรถไฟในฝันของ Wa กับเจ๊รอง มันช่างเหมือนกันยังกับแกะ


-------
"ผู้หญิงน่ากลัววววววววววววว......................"

2552-09-09

娃wa娃wa กะเจ๊รอง ผจญภัย (2)

หลังจากบอกน้องๆเรียบร้อยว่า Wa จะไปไต้หวันกับเจ๊รองในคืนนี้



Wa ก็แล่นไปจัดกระเป๋าเพราะว่า ประมาณทุ่มนึงเจ๊รองจะขับรถมารับที่บ้าน

แต่ก่อนที่เจ๊รองจะมา น้องเล็กก็โทรมาหา Wa

น้องเล็ก : "พี่ Wa กะเจ๊รองมีความลับอะไรกันเหรอ?"

(อ่ะ...Wa ฉงนเล็กน้อย เอ้...น้องเล็กทำไมถามอย่างนี้หนอ มีญาณวิเศษหรือไร??? ไมรู้อ่ะ???)

น้องเล็ก : "เจ๊รองโทรมาหาเมื่อกี้ บอกว่ามีเรื่องจะบอก แต่รอประชุมสายกะเจ๊ Wa ก่อน"

(นั่นแล้วไหมล่ะ เจ๊รองชอบอู๊บอิ๊บ แต่การอุ๊บอิ๊บของเจ๊รอง มันก็คือการบอกใบ้ดีๆนี่เอง)
(เจ๊รอง เป็นอย่างนี้เสมอชอบทำมีลับลมคมใน แต่ตัวเองก็แง้มประตูความลับตัวเองซะงั้น ฮ่ะฮ่า....!!!)

น้องเล็ก : "พี่สองคนมีเรื่องอะไรจะบอกหนูเหรอ"

Wa : .......หัวเราะ......

น้องเล็ก : "เจ๊ๆจะไปไต้หวันกันใช่มั้ย???"

(โอ้ว.......น้องเล็กนี่เก่งปราดเปรื่องสมกับที่เป็นหมอแฮะ ฮ่ะฮ่า.....^V^)

Wa : "อ่า.....ช่าย"

น้องเล็ก :"หนูกะแล้วเชียว"

(แล้ว Wa ก้เล่าเหตุที่มาที่ไปให้น้องเล็กฟัง)

น้องเล็ก : "อู้ย....เจ๊ ยังไงหนูก็ไปไม่ได้อยู่ดี เพราะเพิ่งไปสิงคโปร์มา ขืนไปอีกแม่เล่นงานแน่!!!"

(แล้วก็คุยกันป๊องแป๊งไปสักพัก จน Wa ขอตัวไปจัดกระเป๋าต่อ)





-----------

ประมาณทุ่มกว่า เจ๊รองก็มาถึงบ้าน

แล้วก็ไปหาอะไรโซ้ยกันสักหน่อย



อ่ะ....เรียบร้อยก็บ๊ายบายน้องสุด love สองหน่อ บอกให้ดูแลกันดีๆ

น้องอวยพรให้เดินทางปลอดภัย และสนุกกับการเดินทางพร้อมกับรับปากด้วยดีว่าจะดูแลกัน
(อืม...Wa มีความสุขจัง ไปได้อย่างสบายใจ ^-^)



แล้ว Wa เจ๊รองก็บึ่งรถไปบ้านที่รังสิต

ระหว่างทาง Wa ก็โทรไปหาป๊ากะม๊า บอกว่าอยู่บนรถเจ๊รองนะคะ เป็นการยืนยันว่า Wa น่ะไม่ได้ไปกะหนุ่มที่ไหนนะเอย
(แหม่....ยังกะจะมีให้ไปด้วยนะ Wa นะ )



-----------------------------

ถึงบ้านเจ๊รองแล้ว

สวัสดีคุณแม่เจ๊รองสักหน่อย เล่นกะเจ้าน่ารักสักนิด
(อ้อ.....ลืมบอกไป ตอนนี้เจ้าน่ารักถูกคุณแม่จับแปลงกายเป็น "หมาแพนด้า" ตามกระแสนิยมไปเรียบร้อยแล้ว ^0^ )

เอ้า....ไปห้องเจ๊รองกัน

โม้ๆเม้าท์ๆ นิดหน่อย แล้วต่างคนก็ต่างไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน

อ่า....แต่ก่อนนอน เราต้องโทรไปบอกเจ๊ใหญ่กะน้องเล็กก่อน เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงจะเดินทางแล้ว ^u^

แล้วเราสองคนก็โทรไปหาเจ๊ใหญ่กะน้องเล็ก ด้วยการประชุมสายคุยกัน
และแน่นอนว่า Wa และเจ๊รองเปิด speaker คุยกันกับทั้งสองคน
ก็แหง่ล่ะ Wa กะเจ๊รองใช้โทรศัพท์เครื่องเดี๋ยวกันโทรไปนี่นา ใช้โทรศัพท์เจ๊รองนั่นแหละ เพราะโทรศัพท์ Wa น้องลีเดียเค้าบอกว่า "ยอดเงินของคุณใกล้จะหมด กรุณาเติมเงินด้วยค่ะ"
ง่ะ.....น้องลีเดีย มาอีกแล้ว น่าเบื่อจริงๆ ฮ่ะฮ่า.....!!!

โทรไป......เจ๊ใหญ่รับสาย

เจ๊ใหญ่ : "ว่าไง"

เจ๊รอง :"เจ๊จะนอนหรือยัง"

เจ๊ใหญ่ -"ยัง ดูAFอยู่"
(เจ๊ใหญ่เค้าเป็นแฟนAF อะไรที่เป็น F เจ๊ใหญ่มักจะสนใจเสมอ โดยเฉพาะ Fไม่คดไม่โกง ฮ่ะฮ่า....ไปแปลงเอาเองนะคะ ^0^)

เจ๊รอง : "เจ๊......หนูกะ Wa มีอะไรจะบอกเจ๊หล่ะ"

น้องเล็ก : ..........หัวเราะเบาๆ...........

เจ๊รอง : "คือว่า............หนูกะ Wa จะไปไต้หวันแหละ"

เจ๊ใหญ่ : " หรอ....ไปเมื่อไหร่???"

เจ๊รองกะ Wa : "พรุ่งนี้"

เสร็จสิ้นคำตอบของเจ๊รองและ Wa
ท่านผู้ชมไม่ต้องคาดเดา เพราะเจ๊ใหญ่เม้งยกชุด *-*
แน่ล่ะจะไม่ให้เจ๊ใหญ่ผู้มีระบบในการตระเตรียมการทุกอย่างเม้งยกชุดได้อย่างไร
เพราะเจ๊รองกะ Wa ไม่มีแผนการใดๆในการเดินทางเลยนี่นา
ไปแล้วจะหาสถานที่จัดงานเจอไหม เข้างานได้หรือเปล่า แล้วจะไปเที่ยวที่ไหนกันต่อ?????????
อ่า............ไม่มีคำตอบอื่นใดให้เจ๊ใหญ่ฟังนอกจาก "ไม่รู้อ่ะ"


แล้วเจ๊รองกะ Wa ก็ฟังเจ๊รองเม้งด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ฮ่ะฮ่า.....!!!! ก็เจ๊ใหญ่เค้าว่าผิดเสียที่ไหน

เจ๊ใหญ่ : "ถ้าเป็นไอ้หมอ พี่จะไม่ว่าเลย เพราะมันยังเด็ก แต่แกสองคนโตแล้วนะ :#฿&mailto*@+!g)%}m ~ ...................."

Wa ได้แต่หัวเราะเสียงดังอย่างต่อเนื่อง

เจ๊ใหญ่ : "ใครเมา ไอ้ Wa ก็เมาหรือไง???....."

(ฮ่ะฮ่า..........อันตัวข้าพเจ้าไม่มีอะไรจะพูดฮะ ฮ่ะฮ่า..........^o^ )

เจ๊รองกะ Wa ก็เล่าที่มาที่ไปที่ไปที่มาของการตัดสินใจเดินทางให้เจ๊ใหญ่ฟัง

จบการเม้ง โดยที่น้องเล็กได้แต่หัวเราะเบาๆ และแอบเงียบ อาจเพราะคุยไม่ทันพี่ๆตามปกตินั่นแล

จบการสนทนาในคืนนั้นด้วยการที่เจ๊ใหญ่ฝากซื้อ CD บอกรักเธอในคาราโอเกะ ^v^

---------------------------------------------------------------------------------------

เอาล่ะ จะนอนแล้ว
โทรหาป๊ากะม๊าอีกสักรอบ

ได้รับคำอวยพรมาเพียบ "สาธุ รับพรค่ะ"

กระโดดขึ้นเตียงเจ๊รอง (ซึ่งต้องใช้วิชาตัวเบาขั้นสูงมาก ฮ่ะฮ่า......ไม่บอกว่าทำไม ฮ่ะฮ่า.....)

เข้าที่เรียบร้อยสวดมนต์แล้วก็นอนคุยกะเจ๊รองโม้งเม้ง และแอบแช่งเจ้าของภาพที่แปะอยู่บนฝาผนังปลายเตียงไปด้วย ^x^


---------------------------------------------------------------------------------------
เกือบตีสอง Wa กับเจ๊รองก็หลับไป
ตื่นขึ้นมาอีกทีตอนนาฬิกาเจ๊รองปลุกตอนตี 4

เจ๊รอง : "เพิ่งจะตี 4 นอนต่ออีกนิดดีกว่า ออกตี 5 ก็คงทัน"

อ่ะ........งีบต่อทั้งคู่ (อุแหม่นิสัยช่างเหมือนกันดีแท้ นาฬิกาปลุกแล้วแอบมีต่ออีกหน่อย )

ตี 4 กว่า เสียงข้อความจากโทรศัพท์ Wa ดังขึ้น

"โอ้โหแฮะ............ของเค้าแรงจริงๆ " Wa กะเจ๊รองพูดขึ้นพร้อมกัน

ก็เสียงข้อความในโทรศัพท์ Wa นะเป็นเพลง "คิดถึงเธอ" ที่เจ้าของภาพที่แปะอยู่ปลายเตียงเค้าร้องไว้

Wa กะเจ๊รอง : "น่ากลัววววววววว................."


-----------------------------------------------------------------------------------------
เตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย เจ๊รองก็โทรศัพท์ไปเรียก TAXI ให้มารับไปสนามบิน

ในรถ Wa กะเจ๊รอง คุยกันอย่างเมามันส์ และตบท้ายด้วยการร้องเพลงท่อนหนึ่งที่แสนจะเหมาะกับการเดินทางครั้งนี้ของเรา

"為 了 愛 出 發 拯 救 一 顆 心 目 標 是 要 尋 找 到 你 "
(เพื่อความรักจึงออกเดินทาง ค้นหาใจหนึ่งดวง เป้าหมายคือเพื่อให้เจอกับเธอ)





อ่า.......เน่าสนิททั้งคู่ ฮ่ะฮ่า................




ผู้หญิงน่ากลัวววววววววว .........................2 คน ออกเดินทาง พร้อมกับเจ้าลิงน้อยลูกชายสุดที่รักของ Wa






娃wa娃wa กะเจ๊รอง ผจญภัย (1)


ความจริง Wa ไปเที่ยวที่ไต้หวันกะแก็งสาวๆมาก่อนหน้านี้แล้ว ก็ราวๆประมาณปลายเดือนมีนาคมที่ผ่านมา

แต่ยังไม่ได้เก็บมาเล่า เพราะอย่างที่บอกอ่ะแหละ Wa ความจำปลาทอง T-T

ขอไปนั่งสมาธิระลึกชาติก่อนนะ อิ อิ เดี๋ยวย้อนเล่าให้ฟังอีกที


มาเล่าอันนี้ก่อนล่ะกัน เพราะว่าเพิ่งจะไปมาสดๆร้อนๆ เมื่อไม่นานมานี่เอง



娃wa娃wa กะเจ๊รอง ผจญภัย


ค่ำๆวันที่ 24 สิงหาคม 2009 Wa กะเจ๊รอง รวมถึงน้องสุดท้องในแก็งได้ข่าวสารอย่างหนึ่งมาเกี่ยวกับงานในไต้หวัน


เจ๊รอง : " มีงานวันที่ 28 แหละ"


Wa : "อ่า...知道了 (zhīdàole =รู้แล้ว ) มัยอ่ะ เจ๊จะไปรือ???"


เจ๊รอง : "แกอ่ะ???"


Wa : "เดี๋ยวเจ๊ เจ๊จำอะไรได้มั้ย ว่าเราพูดขออะไรไว้"

"เราขอให้มีงานก่อนที่ VISA จะหมด แล้วเจ๊ก็บอกว่าขอให้เป็นหลังวันที่ 26 เพราะโบนัสออก"


(ฉับพลันทันใดเจ๊รองก็ร้องกรี๊ด)


เจ๊รอง : "ว๊ายแก จริงๆด้วย น่ากลัวมาก"


Wa : "VISA ข้อยหมดวันที่ 1 กันยาแหละ"


เจ๊รอง : " เดี๋ยวเจ๊ไปดูขอเจ๊ก่อน (แล้วเจ๊รองก็หายไปสิบวินาที )

" กิ๊สสส.....ของชั้นหมดวันที่ 29 สิงหา นี่แหละ น่ากลัวจริงๆ"


แล้วสองคนก็สุ่มหัวกันถกปัญหา เพราะว่าแค่สองคนจะไปกันยังไง น้องเล็กก็ไปไม่ได้ด้วยซี ไม่ได้ทำ VISA ไว้ งานก็ลาไม่ทันแล้ว


เจ๊รอง : "Wa แล้วงานมันจัดที่ไหน เราเข้าได้มั้ยอ่ะ???"


Wa : "จัดย่าน New York แต่...นั่นอะดิ๊ จะเข้าได้เหรอ???"


เจ๊รอง : "ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจ๊ส่ง mail ไปถามเค้า"

(แล้วเจ๊รองก็เปิดคอม พิมพ์จอมอ ต๊อกแต๊ก ส่งไป)

" เอางี้ ถ้าเค้าตอบกลับมาแสดงว่าเรามี 緣份【yuánfèn】 เราก็ไปกัน"


Wa : "ว่าไงว่าตามกัน"



-----------------------------------------------------------------------------------

วันที่ 25 สิงหาคม ยังไร้ซึ่ง mail คำตอบใดๆ

แต่ๆๆๆๆ...เจ๊รองโทรไปจองตั๋วไปแล้ว (@-@) และบอกว่า "ไม่เป็นไรเค้าให้ confirm ก่อนเที่ยงพรุ่งนี้"


แล้วสองนางก็รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอด้วยใจจดจ่อ

แต่เงียบงุบไม่บอกน้องพี่แต่อย่างใด กะว่าถ้าไม่มี mail ตอบกลับมาก็แล้วไป (U-U )


----------------------------------------------------------------------------------

วันที่ 26 สิงหาคม

ยังรอคอย mail ตอบกลับต่อไป ต่อไป และต่อไป

จะเที่ยงแล้ว .....เหวย ยังไม่มีคำตอบ งั้นคงต้องยกเลิกไป

แต่ๆๆๆๆ....เจ๊รองโทรไปหา agency ทัวร์อีกที และบอกว่า "ไม่เป็นไรเค้าให้ confirm ก่อนเที่ยงพรุ่งนี้"

(ง่ะ.....เจ๊รองมา dialoge เดิมเปี๊ยบ)


ตกดึกเจ๊รองโทรมา


เจ๊รอง : " Wa ยังไม่มีอีแมว (e-mail) ตอบกลับมาเลยเฟร้ย เอาไงดี???"


Wa : "......................"


เจ๊รอง : " แกโทรไปขอป๊ากะม๊าไว้ก่อนล่ะกัน ถ้าไปจะได้ไม่โดนว่า ถ้าไม่ไปก็แล้วกันไป"


Wa : "ไปโทรนะบัดนาว เอิงเอย"


(คืนนั้นทั้งสองคนยังคงเงียบงุบไม่บอกใคร นอกจาก Wa โทรไปบอกป๊ากะม๊า และเกริ่นไว้กะน้องๆที่บ้านเท่านั้น)


-------------------------------------------------------------------------------------

วันที่ 27 สิงหาคม

ประมาณ 9 โมงเช้า เจ๊รองก็โทรมา(อีก) ^o^


เจ๊รอง : "Wa ยังไม่มีคำตอบ แต่เจ๊อยากไปมากๆ แกอ่ะ???"


Wa : "หนูก็อยากไปเหมือนกัน "


เจ๊รอง : "งั้นเราไปกันเนอะ เจ๊จะได้ไปโอนตังส์ค่าตั๋ว"


WA :"ลุย"


เจ๊รอง : "งั้นไปโอนแล้วนะ ชั้นออกค่าตั๋วให้แกครึ่งนึง โบนัสชั้นออก ถือว่าให้เม่ยเม่ย (妹妹=น้องสาว)"


Wa : "จริงอ่ะ เจ๊รองใจดีแท้ มีพี่ดีเป็นศรีแก่ตัว ฮ่ะฮ่า......โอเช เซี่ยเซี่ย (謝謝=ขอบคุณ ) ไปโลด...."


.....

.......

........

แล้วเจ๊รองก็วางสายไป แต่ไม่ถึง 3 นาที ก็มี sms มาดังนี้


sms ---จะโอนตังแล้วนะ ไม่เปลี่ยนใจแล้วเนอะ


Wa ก็เลยโทรกลับไป


Wa : "ไม่เปลี่ยนใจแล้ว เอาเลย เดี๋ยวโทรไปบอกป๊ากะม๊าแล้วด้วย"


เจ๊รอง : "งั้นพี่ไปโอนแล้วนะ จริงๆนะ ไม่เปลี่ยนใจแล้วเนอะ "


(เจ๊รองตอกย้ำความอร่อยด้วยคาร์เนชั่น เอ้ย..ไม่เกี่ยวนะ ฮ่ะฮ่า Wa นอกเรื่อง....อิ อิ)


Wa : "อืม ไม่เปลี่ยนแล้ว "


-------------------------------------------------------------------------

ไม่ถึง 3 นาที เจ๊รอง โทรมา (อีกแล้วจ้า)..... (8-8)


เจ๊รอง : " พี่อยู่หน้าตู้เอทีเอ็มแล้วนะ จะกดโอนแล้วนะ เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ 16,800 นะเฟร้ย"


Wa : "อ่าฮะ....."


แล้วใน 10 วินาทีนั้นเจ๊รองก็กดโอนเงินไปเรียบร้อย ค่าตั๋วของสองนางรวมกัน 16,800 บาทถ้วน

อ่าลืมบอกไปว่าเราไปสายการบิน China Airline ลงทุนแพงหน่อย เพราะเราไป KLM ไม่ทัน

งานเริ่ม บ่ายสองโมงตรง แต่ KLM บินบ่ายสอง (@0@)

China Air บิน 7.00 น. ก็ไปถึงไทเปประมาณ 11.00 น.



======================================================

บ่ายโมงกว่า Wa ก็โทรไป confirm กับป๊าและม๊าว่า Wa กะเจ๊รองไปไต้หวัน
ชัวร์แน่แล้ว คืนนี้เจ๊รองจะมารับไปนอนที่บ้าน เพราะต้องไปสนามบินแต่เช้า

วางสายโทรศัพท์จากคุณพ่อคุณแม่อันเป็นที่รัก Waก็ลงมาบอกน้องๆที่บ้าน (น้อง 2 คนแต้ๆของ Wa)


-----Wa ลืมบอกไปเจ๊รองเป็นสาวในแก็งของ Wa ที่ผันตัวมาเป็นพี่สาวซะแล้ว ด้วยความสนิทสนมกันมาก

แถม Wa ยังมีพี่ในแก็งอีกหนึ่งคนชื่องามนามฮวาลี่ คนนี้เป็นพี่ใหญ่ เธอนั้นไซร์ เปรียบได้ดั่งช๊อกโกแลตเฟอร์เรโรล๊อตเซ่ ^o^

และน้องเล็กที่เป็นหมออีกหนึ่งคน สิริรวม 3 คนที่มาเป็นพี่เป็นน้องกะ Wa เพิ่มจากน้องๆของตัวเอง

งง....มั้ย??? ฮ่ะฮ่า



กลับมาต่อที Wa ลงมาบอกน้องๆที่บ้าน


น้องถามว่าเจ๊จะไปเมื่อไหร่


Wa : "คืนนี้ ตี 5 ไปหนามบิน เดี๋ยวเจ๊รองมารับไปนอนที่บ้านจะได้ไปหนามบินด้วยกัน"


น้องสุดที่ love สองคน พูดโดยพร้อมเพรียงกัน :
"ผู้หญิงน่ากลัว!!!!!!!..................!!!!!!!!"


我 的日記 ( My Diary )






หน้าแรกของ 娃Wa娃wa
วันนี้เป็นฤกษ์งามยามดีที่ Wa เลือกมาเปิดบล็อก ดูวันที่แล้วอย่างกับเล่นของเลยเนอะ
09-09-09 ฮะฮ่า….

(ไม่มีอะไรหรอก แค่ Wa ชอบเลข 9 เท่านั้นเอง เลข 9 มีความหมายดี หลายคนก็ชอบกัน แต่สำหรับ Wa อาจจะมีลับลมคมในกว่านั้นหน่อย ^-^ บรรดาเพื่อนรักของ Wa คงรู้กันดี (^o^ )
เดิม wa เป็นคนที่รักการเขียนไดอารี่อย่างมาก รักอย่างเดียวนะ แต่ Wa ไม่เคยจดไม่เคยเขียนได้ตลอดลอดฝั่งสักที เพราะ Wa เป็นคนขี้เกียจเขียนนะสิ
ฮ่า ฮ่า… ช่างดูขัดแย้งกันเสียจริง
ความหมายของ Wa คือ Wa รักการเขียนไดอารี่ ชอบไดอารี่ อยากมีไดอารี่เป็นชิ้นเป็นอันบ้างเพราะจริงๆ Wa ก็เป็นที่มีเรื่องแยะเหมือนกัน
(ไม่ใช่เรื่องตีกับชาวบ้านนะ อย่าเข้าใจผิด ^x^ )
…..Wa มีเรื่องราวอยากเก็บเอาไว้เยอะเหมือนกัน อยากเขียนมากกก… แต่จะให้ Wa จับปากกาขึ้นมาเขียนนั้น โอ้วว….ขอคิดก่อนได้ไหมค่ะ ฮะฮ่า

…………….เพราะอะไรน่ะเหรอ ???
เพราะ….. Wa รู้สึกว่าปากกามันไปไม่ค่อยจะทันกับความคิด Wa เลยนะสิ กว่าจะเขียนบรรทัดหนึ่งเสร็จ ไอ้ที่เหลือจะพากันหนีหายไปซะก่อน เพราะ Wa ความจำปลาทอง T-T

เป็นอันว่าสมุดไดอารี่ที่ Wa สู้อุตส่าห์ซื้อมา ก็เลยจะมีลายมือ Wa แค่ไม่ถึง 10 หน้า แล้วที่เหลือมันก็จะเป็นหน้ากระดาษว่างเปล่า เอาไว้ให้ Wa เขียนรูปการ์ตูนแทนซะอย่างนั้น

(อืมมม……อย่างน้อยก็ไม่ขาดดุลใช่ไหมWa ?????)


======
โชคดีนะที่เดี๋ยวนี้เป็นโลกแห่งเทคโนโลยี มีคอมพิวเตอร์มาไว้ให้ได้ใช้กัน
(มนุษย์นี่ช่างเก่งกาจซะเหลือเกิน ประดิษฐ์อะไรอย่างนี้ได้อย่างไรกัน อัจฉริยะจัง ….^o^)
Wa ก็เลยต้องขอบคุณคนประดิษฐ์คิดค้นคอมพิวเตอร์ เพราะว่าช่วยให้ Wa ได้มีไดอารี่อย่างทันใจและทันความคิด แถมยังประดิดประดอย เก็บรูป เก็บภาพ ได้ในเวลาเดียวกัน ไม่สิ้นเปลืองทรัพยากรกระดาษ ทรัพยากรปากกา หมึกลบคำผิด หรือแม้กระทั่ง กาวแปะรูป

เห็นไหมว่า คอมพิวเตอร์กับ Wa ช่วยกันรักษ์สิ่งแวดล้อมได้ด้วยล่ะ
(หรือเปล่านะ ???? หรือ Wa คิดของ Wa คนเดียว *o* )

ps. แต่ลึกๆ Wa ก็ยังรักไดอารี่แบบที่เป็นสมุดอยู่ดี Wa ว่ามันคลาสสิก และมีความหมายลึกซึ้งเวลาที่เราหยิบขึ้นมาอ่าน ^v^
( คนที่เขียนได้ตลอดรอดฝั่งนี่ช่างเยี่ยมยอดจริงๆ …… )